Enn fleiri og stærri Maya hof

Auðvitað átti færslan í gær að heita Maya hofin í Yaxjá en ekki í Tikal. Yaxjá maya hofin eru minni og ekki jafn túristaleg og þau sem við sáum í dag. En í dag fórum við í Tikal National Park og sáum stærstu og flottustu hofin.

Það rigndi talsvert þegar við löbbuðum af stað að skoða hofin og Axel kennari ruglaði fram og til baka með dagskrána en loksins var labbað af stað og Axel ákvað að hafa klst plöntuskoðun fyrst. Glætan... Komin alla þessa leið til að sjá þessi stórkostlegu hof og Axel vildi skoða plöntur. Það er  staður og stund fyrir allt saman og þetta var ekki móment til að skoða plöntur. Einhvern veginn tókst mér og fleirum að gufa upp úr hópnum og ég held að plöntuskoðun hafi bara farið fram fyrstu 10 mínúturnar...  Hofin voru stórkostleg, risu upp úr skóginum á dulúðlegan hátt eins og hin bara enn stærri. Þetta svæði er talsvert meira túristalegt en þarna eru veitingastaðir og túristabúðir sem voru mjög dýrar. Ég labbaði meira að segja upp á eitt hofið þrátt fyrir að vera plöguð af lofthræðslu. Já þetta var alveg stórkostleg upplifun að sjá þetta. (flottar myndir koma seinna). Við sáum líka skrýtið dýr sem heitir Coatimundi sem er skyldur þvottabirninum en það er skordýraæta sem skoppaði um skóginn í hópum og er á stærð við meðalhund.

Eftir hádegismat þá vildu krakkarnir fara í svona Canopy skoðun en Canopy er efsti hlutinn á skóginum, eiginlega ofan á trjánum og þar er sérstakt lífríki dýra og plantna. Í raun hljómar þetta spennandi en þegar til kom þá held ég að þetta hafi meira verið svona Tarzan leikur að sveifla sér í böndum milli pramma í skóginum... Ekki alveg mín deild og við efuðumst um öryggi tækjanna sem voru notuð.  Krakkarnir skemmtu sér hins vegar konunglega í mígandi rigningu.

Við stöllurnar fórum hins vegar aftur í rútuna og ætluðum að fá far heim á Hótel en gáfnaljósin kennararnir hentu okkur út við afleggjarann vitandi að ég var fárveik og haltrandi og sögðu okkur að labba 2 km að hótelinu sem í reynd var 4 km. Þeir eru stundum alveg ótrúlegir þessir kennarar, aðallega Axel sem segir eitt og gerir annað og virðist ekki alltaf vera á meðal vor eða yfir höfuð staddur í sömu ferð....  Við hins vegar nutum göngunnar, ótrúlegt en satt þrátt fyrir þreytu og skelltum okkur svo á barinn og fengum okkur Margarítu og áttum góða stund saman að spjalla í rólegheitunum sem var ljúft enda komnar nokkuð snemma heim á hótel en svo virðist sem frístundir og afslöppun sé ekki á dagskránni í þessari ferð og ég er orðin alveg gersamlega úrvinda...

Um kvöldið ætlaði ég að klára að setja inn myndir en þá ákvað netið að virka ekki sem skyldi svo myndirnar fara vonandi inn á næsta hóteli en þar fáum við loksins frídag eftir 17 daga stanslausa keyrslu.

Heilsan er held ég skárri en ég hef fengið matarlystina aftur en maginn er samt með stæla en ég held ég sé að komast yfir þetta.

Vonandi verður betri nettenging á næsta hóteli sem heitir Green Bay en þar verðum við í þrjá daga og það verður FRÍDAGUR Á MIÐVIKUDAG, JIBBÍ..

Bestu kveðjur frá Gvatemala